Fahaman khawarij telah lama
lenyap, yang masih ada hanya satu golongan daripada mereka iaitu puak
Ibadhiyyah yang terdapat di Afrika Utara. Namun kefahaman mereka telah berubah
dan tidak lagi mengkafirkan orang-orang Islam yang melakukan maksiat, atau
tidak melaksanakan hukum Allah, selagi tidak mengingkari hukum-hukum Allah itu.
Gejala takfir hidup semula di Mesir di kalangan banduan-banduan yang
dipenjarakan oleh Jamal Abdul Nasir kerana mereka menganggotai gerakan Ikhwan Al-Muslimin.
Kekejaman yang diluar batas kemanusiaan yang dilakukan oleh diktator Jamal Abd.
Nasir, menyuburkan kefahaman ini, kerana mereka tidak lihat bahawa pemerintahan
kuku besi itu boleh dianggap sebagai pemerintahan bercirikan Islam.
Bagaimanapun fahaman ini didokong oleh golongan muda ikhwan dan sandaran mereka
untuk berpegang kepada pemikiran takfir ini ialah beberapa tanggapan salah
terhadap tulisan-tulisan Sayid Qutub dan Al-Maududi. Meskipun fahaman ini
ditentang hebat oleh golongan tua ikhwanul Muslimin yang berilmu dan
berpengalaman luas, seperti Mursyid Amnya Hasan Hudai'bi, tetapi pandangan itu
tidak dipedulikan oleh mereka. Hasan Hudai'bi, menulis buku (Pendakwah bukan
Hakim) bagi membendung gejala takfir itu, namun ia tetap berkembang di dalam
menghadapi kekejaman diktator Nasir.
Sebenarnya
perkembangan kefahaman takfir di Malaysia ini, pada mulanya daripada
fatwa-fatwa Sahikh Abdul Kadir Mandili, seorang ulama Melayu yang warganegara
Arab Saudi. Beliau seorang yang alim dalam ilmu-ilmu agama, tetapi tidak
mengetahui politik, tidak berpengalaman langsung di dalamnya. Fatwa-fatwanya
tentang politik dibuat berasaskan pertanyaan-pertanyaan yang dibuat oleh
orang-orang dari Malaysia yang menziarahinya di Mekah. Pertanyaan-pertanyaan
dan jawapan-jawapan itu, kemudiannya dibukukan di dalam kitab yang bernama
"Matahri" dan "Islam dan Kedaulatan" yang menfatwakan haram
bekerjasama dengan orang kafir di dalam pemerintahan. Tetapi karangan Shaikh
Abdul kadir itu hanya popular di kalangan ustaz-ustaz dan guru-guru pondok
sahaja.
Apabila
berlaku kesedaran Islam di negara ini sekitar tahun 70an, dimana golongan
terpelajar mendapat percikannya , fahaman-fahaman takfir ini, mendapat ilham
baru daripada karangan Al-Maududi dan Sayid Qutb. Meskipun karangan mereka
lebih banyak menjelaskan tentang persoalan prinsip mengenai pemerintahan tetapi
penerapan prinsip itu di dalam menjelaskan isu-isu politik, menimbulkan banyak
salah faham sehingga mengakibatkan berlakunya kegiatan takfir. Tetapi gejala
ini hanya terdapat di dalam PAS tidak merebak ke dalam pertubuhan lain seperti
ABIM.
Politik
takfir merupakan penyelewengan agama yang serius. Ia menyimpang daripada ajran
Al-Quran dan Al-Sunnah serta terkeluar daripada fahaman ahli Sunnah Wal
Jama'ah. Justeru itu fahaman ini perlu dibendung kerana ia boleh menghancurkan
umat Islam, mendedahkan mereka kepada permusuhan yang mendalam serta
menghancurkan persaudaraan dikalangan mereka. Bagi membendung ideologi takfir
ini, fahaman ahli Sunnah Wal Jama'ah yang berdasarkan ajaran Al-Quran dan
Sunnah hendak diperhebatkan supaya difahami secara mendalam oleh masyarakat
Islam.
Berapa
kefahaman yang menjiwai politik takfir diamalkan oleh PAS, seperti fahaman
mengkafirkan orang-orang UMNO kerana kerajaan yang diterajui oleh UMNO tidak
melaksanakan hukum Allah. Justeru orang-orang UMNO dihukum kafir, maka
sembelihan orang UMNO tidak boleh dimakan dan tidak sah sembahyang berimamkan
orang UMNO. Kefahaman dan amalan ini dibentuk di atas alasan dan hujah yang
salah yang terkeluar daripada fahaman ahli Sunnah Wal Jama'ah.
Alasan
bahawa kerajaan tidak melaksanakan hukum Allah dan kerana itu kerajaan adalah
kafir dan orang yang mendokong dan menyokong kerajaan adalah kafir, tidak boleh
diterima. Ini ialah kerana tidak semua hukum Allah tidak dilaksanakan dan tidak
terlaksananya hukum-hukum Allah itu bukan bermakna menolaknya sehingga
mengingkarinya. Menurut pegangan Ahli Sunnah Wal Jama'ah bahawa tidak
melaksanakan hukum Allah tetapi tidak mengingkarinya tidak membatalkan iman.
Berbeza dengan pegangan khawarij bahawa seseorang menjadi kafir apabila tidak
melaksanakan hukum Allah.
Fatwa
Haji Hadi bahawa " sesiapa yang berkata politik suku agama suku jadi
kafir" adalah fatwa karut yang tidak berlandaskan kaedah usuludin. Menurut
kaedah usuludin bahawa seseorang tidak boleh dikafirkan dengan perkataan atau
perbuatan selagi boleh ditakwil dengan makna yang lain daripada makna
kekufuran. Orang yang berkata politik suku agama suku perkataannya boleh
ditakwilkan dengan berbagai-bagai makna yang tidak membawa pengertian kufur.
Kerana itu tidak boleh dihukum kafir orang yang membuat kenyataan seperti itu.